Madrason . Poems

Mijn leven een ruïne
waarin ik verder moet
ik ben er nog
vanwege familiebloed
...

Een oude schommelwieg
met een klein wig er in
een kind van onverwachte wending
geboren uit kwaadwillend zaad
...

Suffering and suffocation
and suicide collide
but sometimes
pneuma breaths
...

De nachten zijn lang
mijn matras is een traan
een Boteh van Allah
-Mudar i Boteh-
...

As death stared us in the eye
and we wanted to know Why
it laughed and started to defy
human beings were we in misery
...

De schoenpoetser
die was zijn voeten kwijt
maar gaf niet op de strijd
zijn klanten waren zeer tevreden
...

Zo sloeg 'de Jood' zijn stigma dood
van slachtoffer tot moordenaar
waar, in Israël geboren
het Herrenvolk zoekt heil
...

Er is iets dat altijd voortleeft
waarvan de grond getuigenis geeft
beleefd tracht ik te zijn
het vergroot mijn pijn
...

In truth we are not bad or good
but oft misunderstood
passers-by under a changing sky
and all we try to do
...

De paarden zien de ezels
een kort communiqué
de lucht is donkerblauw
de aarde witbedekt
...