Madrason . Poems

In het Zuiden is het
warm bij een graf
je bent er even uit
en je voelt dat je bent
...

Ze treuren als wilgen
maar zijn niet 'verlegen'
het zijn de onzichtbare handen
het zijn de zonnebranden
...

Dan zal ik bloemen
schakelen aan oude ketens
zal over je gaan waken
en op de koude muur
...

Het zijn vooral de oude mensen
die weten dat het leven eindig is
en dat dan uiten vol van zorg
soms dankbaar, soms vol pijn
...

Zonovergoten haast verticaal
gebeiteld loT van leven
met aan haar voet een dorre plant
daarnaast een gestorven
...

De Ivoren dame glinstert in de zon
Chine Blanche of zo geeft een cadeau
een Ode aan een componist
die eeuwig rust is stille mist
...

De kleine jongen
met de grote rode pet
van vader in zijn handjes
die als hij groot wordt
...

Vanmorgen was het dorp er nog
nu is het zomaar weg gegaan
dat is het orgel van de oorlog
dat heeft het haar zo aangedaan
...

Pis in tegen de wind
van de te zilte dijken
en krijg ook telkens weer je zin
maar als je dan een gaatje vindt
...

What shoes have stampeded this earth
did it drink red moist or dirt
how many iron turns have woken it
out of a minutes sleep per day
...