Madrason . Poems

Ja een keer nog
vergaderen we toch
om ons heen ineen
ineengesloten
...

Ach ik verbeeld me
wolken, duizend schapen
verder
ik ben de tel
...

Er liggen ginds
drie appels op
een beuken balk
gezellig naast
...

Over het vloerkleed
polen wol
rolde wat wank'lend
een spinnetje heen
...

Toen de mens
nog dichter
bij zijn blanke pit
durfde te staan
...

De Antilliaan
vaak zonder baan
niet in de waan
ooit een bestaan
...

Quants achterhaald
door hun gretigheid
verloren in space
en in de tijd
...

Hoeveel broodnood
legt er lood
in de schaal van
vrouwe Justitia
...

Een Anders Behring
een die niet de wereld
ontdekte
en waterwegen
...

Het grootste verraad
van de ware liefde
-zo enorm perfide-
is de alchemie
...