નાનું અમથું આળ Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

નાનું અમથું આળ

જીદ કરે શાને જીવવાની?
હામ મરી ગઈ છે જીરવવાની
ખમીર તો હતું જ ક્યાં આત્મા માં?
રચ્યુંપચ્યું રેહતું બીજાના ખાત્માં માં।

આ મેહલાતો ને ધનદોલત
માંગે છે પ્રપંચ અને મહેનત
પામો ત્યારે જીરવાતી નથી
જતી રહે ત્યારે ખમાંતી નથી।

નાં છૂટે જલ્દી સારા કામો માટે
મન ચાહે કૈંક બદલા સાટે
આમને આમ પહોંચ્યા કિનારે
નાં મળ્યું જીવ ને સુખ જન્મારે

મારું તારું કર્યા કરીને જીવન ને સફળ નાં થાવા દીધું
અંત સમયે બસ પ્રણ ને લીધું।
અન્નજળ ને ત્યાગી દીધું
અંત સમય નું સુખ માંગી લીધું।

બધુજ એક્વારે સામે આવી ગયું
નાં લેવા ધાર્યું પણ નાનું ડૂસ્કું આવી ગયું
શાને કર્યો મેં આવો છેહ ભાઈ ભાંડુઓને?
બધાજ તો હતા મારા સ્નેહ સમ્બંધી ને

આજ માયા છે અને જાળ
તેની કરીએ છીએ આપણે પંપાળ
બધુજ છે આપણી પાસે કળ અને છળ
કંઈના વાગે ગજ ત્યારે ઓઢાડી દઈએ નાનું અમથું આળ।