Βιασμός Της Μοναξιάς Poem by Lionara S.t.m.o.l

Βιάζετε την μοναξιά μου, ταρακουνάτε τα νερά μου

Γωνιά δεν έχω να κρυφτώ, τον εαυτό μου πώς να βρω;

Έχει δεν έχει φασαρία, μας νίκησε η τεχνολογία

Έχει δεν έχει φωτισμό, το σώμα είναι φανερό

Περνάει κάθε υλικό

Μάτια, αυτιά, γλώσσες παντού

Να μας τρελαίνουνε το νου

Τα ρούχα των ρόλων πως να βγάλω, να με κοιτάτε δεν γουστάρω

Αφήστε με λίγο μ' εμένα, να βρω την αλήθεια, να ξεχάσω το ψέμα

Βιάζετε την μοναξιά μου, ταρακουνάτε τα νερά μου

Γωνιά δεν έχω να κρυφτώ, τον εαυτό μου πώς να βρω;

Παγκόσμια η τιμωρία, στο σύμπαν ψάχνω άλλη γωνία

Καλύτερα με τους αγγέλους, θα ‘χουν για μένα ένα μέρος

Κάπου επιτέλους να κρυφτώ, τον εαυτό μου αναζητώ

Να νιώσω ανθρώπους που αγαπώ, σε έναν κόσμο μυστικό!

Βιάζετε την μοναξιά μου, ταρακουνάτε τα νερά μου

Γωνιά δεν έχω να κρυφτώ, τον εαυτό μου πώς να βρω;

Τ' αστέρια ζηλεύω και τα φοβάμαι, γαλαξίες ή δορυφόροι να ΄ναι;

Σε πόσα μίλια να πετάξω σε ήσυχο κόσμο να αράξω;

Σε άλλο ήλιο θα ηρεμήσω, τον εαυτό μου να γνωρίσω, την περίεργειά σας θα νικήσω!