Όπλο... Poem by Konstantinos Arvanitis

Όπλο...

Είν' ένα όπλο η σιωπή, που αγνοείς πως έχεις.
Οι άνθρωποι τριγύρω σου, ποτέ δεν την προσμένουν.
Παντέχουν λόγια, κίνηση, σε γρίνια πως προστρέχεις,
επίθεση και άμυνα, τα θάρρη τους πληθαίνουν.

Αρματωμένοι είν' ευθύς, σε μάχη να ορμήξουν,
είν' στο φτερό, λέξεις γροθιές, τους κρέμοντ' απ' τα χείλη,
μα στη σιωπή απέναντι, κιοτεύουν να βαστήξουν,
βλέπεις φοβούντ' απ' τ' άγνωστο, τι ήλιος θ' ανατείλει...

Monday, June 8, 2020
Topic(s) of this poem: silence,strength
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Konstantinos Arvanitis

Konstantinos Arvanitis

Lamia, Greece
Close
Error Success