Είν' ένα όπλο η σιωπή, που αγνοείς πως έχεις.
Οι άνθρωποι τριγύρω σου, ποτέ δεν την προσμένουν.
Παντέχουν λόγια, κίνηση, σε γρίνια πως προστρέχεις,
επίθεση και άμυνα, τα θάρρη τους πληθαίνουν.
Αρματωμένοι είν' ευθύς, σε μάχη να ορμήξουν,
είν' στο φτερό, λέξεις γροθιές, τους κρέμοντ' απ' τα χείλη,
μα στη σιωπή απέναντι, κιοτεύουν να βαστήξουν,
βλέπεις φοβούντ' απ' τ' άγνωστο, τι ήλιος θ' ανατείλει...
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem