Aglayan Çocuklar Poem by Necip Fazıl Kısakürek

Aglayan Çocuklar



Kafesli evlerde ağlar çocuklar,
Odalarda akşam olurken henüz.
O zaman gözümün önünde parlar,
Buruşuk buruşuk, ağlayan bir yüz.

Ne vakit karanlık kaplasa yeri,
Başlar çocukların büyük kederi;
Bakınır, korkuyla dolu gözleri:
Ya artık bir daha olmazsa gündüz?

Gittikçe kesilir derken sedalar,
Gece; bir siyah el gözümü bağlar;
Duyarım, içime sığınmış, ağlar,
Bir ufacık çocuk, bir küçük öksüz...

POET'S NOTES ABOUT THE POEM
1924
COMMENTS OF THE POEM
Zinat Sheikh. 26 September 2022

Amezing poem

1 0 Reply
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success