Λόγια Aκατανόητα [ Sesquipedalia Verba Fab. Frosini ] Poem by dimitrios galanis

Προς στιγμήν σε πέρασα για τη σκιά μου
κάτ' απ' το σάβανο
του ορίζοντα, ένα χλωμό πρωινό πρωινό, όταν
ένα ξέπασμα ανταριασμένες γαλάζιες Λέξεις
- έρρεαν έξ' απ' τα μάτια σου-
μ' έκαναν και ξύπνησα.
''Μη δικάζεις τον εαυτό σου.
΄Ενας δικαστής
εξαγοράζετ' εύκολα.
Και μην επιτρέπεις σε κανέναν να σου φανερώσει
πτυχή αμυδρή του μέλλοντος χρόνου
γιατ' αλλιώς θα στραβωθείς''
Αυτή σου ήταν μυστήρια συμβουλή και προφητεία.
Αδύναμος να βγάλω συμπέρασμα, συνέχισα
ν' ανεβαίνω τον λεπτόν αιθέρα με τελετουργική επιμονή.
Κατά τον ίδιο πάντα τρόπο, κατεβαίνοντας την πλαγιά
της ζωής μου - Κάτωθι...
την προορισμένην μοι οδόν - Αδυσωπήτως
προς την έξοδον.
Δε μ' ένοιαζε παντελώς η ύπαρξη ετέρου τινος
παρά μονάχα των λέξεών σου.