Ançüezli Siir Poem by Cahit Koytak

kimi anneler de ançüezli ekmek
verirler küçük oğullarına
ki kafaları büyüsün
ve baş edebilsinler
boğa bakışlı kadere

ama bilmezler
kafa kafaya dövüşmez ki kader..
her gün aynı oyunu
yeni repliklerle girer
ve rollerini unutturur onlara
dillerini büker- böylece
dünkü yüzlerini bugün
maskeye tahvil eder

nice mevsimlik oyunlardan
küçük küçük zaferlerden
bozgunlardan sonra
bir gün aşka da gelir sıra
yalnızca susarak
ya da doğaçlamalarla
konuşabilen aşka..

bir otelin hüzünlere ayrılan odasında
sabahlara kadar uzayan
dipsiz bir tragedya..

bir tragedya ki, yalnız
alkolle bölünür ara sıra
ya da daha ilk perdede, ateşli
bir tiradın ortasında
dünyaya sıkılan
gül gibi doğaçlama
bir tabanca kurşunuyla..
dumanı sahne tozu kokar
ve ançüezli ekmek tadı bırakır ağızda.