An Pagkamoot, Maski Nuarin Pagkamoot Poem by Frederick Maurice S. Lim

Pwede mong taramon na dai na kita pig-iisip arog kaito

Na an satuyang mga bitoon nagpapamate sa magkaibang bintana,

Pigpapaisi na an pagkamoot dai nasusukol sa distansiya.



Ngunyan, sakong pagmata mahampang ako sa papel na garo daing kataning sa kutson,

Dai ka mahadit kun igwang panahon na dai ako nagtataram,

Mas makusog kun madangog mo an sakong boses

Sa irarom nin saimong ulunan,

O an sakong pagkamoot nasa tahaw nin saimong kwaderno.



Dai gabos naghahali, pwedeng nagbabago

Pero dai naghahali,

Kun kaito, pigtataram ko saimo oro-aldaw na ika an sakong padaba,

Dai ito nagbago,

Ngunyan mas mahamis ito sa paaging masikreto,



Dai ko babasahon saimo an mga linyang ini,

Madadangog mo na sana sarong aldaw

Na an mga burak satuyang higod daing parong,

Daing hamot kun nuarin kaipuhan mo ki kusog.