Ang Bunga Sa Dakit Nga Mangga Poem by HAZEL Calumarde

Ang Bunga Sa Dakit Nga Mangga

nahimuot ako
sa akong pagtubo
diha sa imong
mga kamot,

ug bisan paman
sa akong pagkasukihan
pasaylu-a ako ug nga
usahay magpatuyang,

apan lantawon ko
kanang utang kanimo
imong pagtudlo
namunga na karon ug
daghan dagko

ug naa na karon
sa ilang alimpatakan
ang mga katingala,
kahibulong sa dakit

nga karon namunga
na sa mangga ug nga ingnon
ko ikaw, nahimo kanang
posible tungod kanimo

wala nimo lung-i
pag-atong hangtod
dili mamunga ang
akong mga pulong

gusto mo kanang luto
dili lata ug dili usab hilaw
sama sa dila nga militok
sa kalayo nga nialitbo

ug sa ilang paghunong,
lantaw sa atong nahimutangan
buot mubukiki, pagtuong
mga baki, nga nagpatampi

diha sa lim-aw nga napuno
sa daghang kiti-kiti
wala nila hinsayri salida lang
diay kadto ug ang tinuod

gaklase ka lang kanako
apan lahi sad ka nga maestro
gusto mo ang may realidad
gusto mo ang may reaksyon,
sa usa ka komonidad.

ug tuod man karon
nahugyaw na ang tanan
apan wala ako mahadlok
kontrolado mo ang tanan.

COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success