****ang Lunhaw Nga Kasagbutan Sa Bulan Sa Marso Poem by HAZEL Calumarde

i-ANG ADLAW

ang asul nga mga langit nagsugilon
sa iyang kaanyag ug kalipay sa adlaw
nga mihay-ad sa iyang halapad nga
higdaan dinha sa kawanangan

ug ang adlaw misubang ug midupa
sa iyang kahayag alang sa tanan
isip sumbanan sa kalantip ug kahingpitan
sa init nga gugmang damgo sa tanan



ii-ANG LUNHAW MONG KASAGBUTAN

binuhat ikaw ang akong gugma
ikaw ang akong simbahon, ikaw ang akong
ampuan dinhi ning altar ko nga puno
sa daw napasad nga bulawan sa mga bulak

dinha sa halapad nga kasagbutan
nga dayag ang kaadunahan sa pagbisti
sa kadaiyang kaanyag sa mga idlas
nga mga bulak, mapino ma'g mga lagpad



iii-LAPAD NGA DUGHAN

ugma imong silang ilisan sa walay pagmahay
imo silang natilawan ug wala kanay planong
balikon kini pagtaon dinha sa imong
lunhaw nga dughan kay ugma lain nasad

ang imong gustong pabatugon, pakatayon
dinha sa imong kusgan nga mga bukton
nga sa gihapon bisan sa imong pangidaron
piskay pa gihapon ug sul-ob ang walay

katapusang tanyag sa paglaom
bulahan siya nga bulak nga ikaw nahikap,
naangkon bisan sa mubong panahon
ug mangalarag man diha sa kahapunon

ilang napuy-an ang silbi dinhi sa kalibutan
nga walay laing buhat gawas sa pagpakli
sa kada adlaw nga panid sa pagbati
sa imong mga istorya dinha sa imong
lapad nga dughan.