Ang Manulunda Poem by HAZEL Calumarde

ug niabot ang manulunda
diha sa imong atubangan

dala ang kahayag nga dili hintupngan
daw sa libuan ka mga bulawan

ang mga mata niining daw katawa
sa milyonis ka mga puya

nahingangha ka ug nawad-an
sa imong libuan ka balaka

iya kang giagni pagkuyog kaniya
ug sa walay duha-duha nagpa-anod ka

ang iyang sugyot daw sa mahika
nga daw niumol kanimo sa iyang mga kamot

ug sa usa lang ka pamilok, niawat ka
sa mga pulong sa iyang mga kamot

gimugna mo usab pagbalik ang mananap
nga iyang gihuyop ug gilarag nga awit,

usa lang siya ka manulunda
unsa pa kaha kung siya ang Langit

ang Langit nga imong gipangita
dinhi sa ubos sa gitumban mong yuta