E Bukura Lule E Tetorit Poem by skender iljaz braka

E bukura lule e tetorit
që gjallon mes krijesash që thahen e vyshken..
Eja sonte tek unë!
Me frymën e shpirtit tim do të shkruaj fjalë të magjishme dashurie, fjalë të ëmbëla pune,
fjalë të kristalta jete.
Eja, sonte të pikturoj me rënkimin e thellë të malit,
me zëmërimin e detit,
me ngashërimin e lumit dhe të pyllit.
Eja më e bukur se bukuria e hënës
që shkëlqen mbi bardhësinë e shndritëshme të mermerit.
Mbështetu mbi të gjelbërtën e thellë të ekualipsave të lartë.
Lamë me vesën tënde të padukshme e
të ngrrohtë, që më tërbon e çmënd.
Eja si një pasqyrë me reflekse
në të cilën njollat e padukshme të hijeve nuk kanë vënd.
Eja sonte lule e bukur e tetorit..
Eja kështu siç je e freskët,
miturake dhe e thjeshtë gjer në rrënjë.
çliruar prej vargonjëve të shirave vjeshtorë.
Eja në baltën time të pjekur pa maska të pështira,
pa makiazhe pa karta kreditesh e llogarish bankare.
Skajesh të ndriçuara, të ngrohura prej diellit të ngazëllehemi.
Eja në liqenin tim që dremit nën cicërima zogjësh.
Ne, kohës do ti mbeteemi përherë triumfatorë.