Een Parelstreng Geschonken Poem by Madrason .

De volle roze strakke lanen
persen langs de kersen heen
het smakgeluidje van het fruitje
't lijkt alreeds te bellenblazen
stuitjes omhoog langs witte banen
perst zij het rood en bijt gemeen
het zal me niet verbazen
rolt ze heet van het genot
er met veel verve een kapot-
je overheen totaan zijn wortelteen
ze grijpt zijn billen
en slaat die aan haar wangen
ze prangt met nagels vol verlangen
en hijgt met hete adem
heel diep wel drie vadem
langs glimmende gevallen
spuugt wat strooitjes
neemt veel hooitjes
op haar vorkjes
laat langs haar volle borsten
zijn zaakje hitsig maar gretig dorsten
totdat die dan uit vol ornaat
tevreden langs de ronden glijdt
in puur geluk pruttelt zijn zaad
mijn God zij heeft hem weer bevrijd
zijn ballen gestrand op boterzachte wallen
zijn knaap zomaar in slaap gevallen
wat maakte ze hem dronken van genot
zoals een parelstreng aan hem geschonken
zeeg ook tevreden zij ineen.

Madrason juni 2013