Elehiya Ng Isang Prostitute Poem by jomark baynado

Ang punit at tagpi-tagping kumot

Pantalukbong sa kaapihan at pamamaluktot

Ang saksi sa aking mga bangungot.



Ha! Ang limos at awa ay hindi makagamot!

Ang mga titig ay hindi nakasasagot!

Nasaan ang mga magulang lumimot?





Paggising sa tulalang umaga

Agahan ko ay pait at luha

Pero hindi ito gamot sa kalam ng tiyan

Kaya napiliitan dumulog sa makasalanang higaan.



At simula noon ako’y pinagtatawan.

Nagpabilanggo ako sa anghel na bugaw

At ang sariling kahinaan ni makasigaw!





Umiiyak ang mga duguang tala

Sa pagsulpot ng mga bakunawa.

Habang ang lipunan ay tuwang tuwa

Na ako’y nilalait at tinutuya.



Nananangis ang batis at buwan

Habang sila’y nagtatawanan

Pagkat buhay pa nila akong pinaglalamayan.





Kamatayan nga marahil ang hantungan

Ng isang kalapating di makalipad

Kaya naging makasalanan.



Kamatayan nga marahil ang hantungan!

Ng bulaklak na ‘di pinalad

Maialay sa banal na paanan.