Endërr Poem by skender iljaz braka

Endërr

Një magji të paimagjinueshme
më imponoi mbrëm nata.
Veten të zhbëja shpejt e shpejt.
Me njërën dorë të vidhisja universin.
Me tjetrën një satelit të rrëmbeja
prej të madhit Jupiter.
Dikush më imponoj të harroja identitetin,
nderin, gjakun dhe besën.
Gjithçka njerëzore që kam,
të cilën si Noja në një varkë do ti merrja,
për ti shpëtuar kaosit të planetit të zhbër.

Thursday, July 3, 2014
Topic(s) of this poem: art
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success