Het Begin Van Het Einde Poem by Rob de Ronde

het einde van het begin

gedichten 1995-1997



rob de ronde

het is fascinerend te observeren
hoe door het vallen van een woord
storm en tij zich tegen elkaar kunnen keren
met een kracht door mij nog nooit gehoord

zonder steekhoudende argumenten aan te voeren
gaan water en vuur in elkaar op
ik zit slechts in mijn kopje koffie te roeren
en bezie de toestand slechts als een misselijk makende mop

brakend van schuldgevoel, ja, toch heb ik dat
want ik was diegene van het vallende woord
ook al heb ik er verder geen hand in gehad
balanceer ik wederom op het scheidende koord

28-11-95

overbodig en nutteloos schijnt
mij het zijn toe, elke dag weer
denk ik en denk ik, meer
nog aan hoe jij mij hebt omlijnd

tussen hemel en aarde verdwalen
vele zielen en geesten, konstant
naar daar waar zij, ik, niet ben aanbeland
om van omzwervingen te verhalen

in het donker door de verlichte gang
gaan, is vaak, niet op te brengen
de moed om tijd en wezen te verlengen
het maakt mij bang

ik, geconfronteerd met mij, jij
en hij met haar en hem en hen
vrees vaak dat ik werkelijk zo ben
en dat ze, daar staan, in de rij

allen bieden zij zich aan
zonder, onder en door mij heen
te gaan leven en toch is er geen
zo simpel, complex en dom

28-11-95

nachtelijke nevel kruipt aan mijn oog voorbij
sluipt binnen in mijn ziel
wanneer ik stop met denken, gevoel nihil
nogmaals luister naar wat jij zei

nachtelijke onbestendigheid verdwijnt maar langzaam
gaat voorbij aan mijn klaagzang
waar ik zo in zwelg, al zo lang
al turend door mijn groezelige raam

dan dwaalt mijn blik naar benee en zie:
daar liggen jullie dan naast elkaar
onder elkaar, maar overduidelijk daar
en heb ik gevonden mijn evenknie

wat er bij mij met moeite uitbarst en stroomt
zeggen jullie duizendmaal beter
jullie zijn van emotie duizend graden heter
ach wat zou het, denk ik, beschroomd

29-11-95

mijn nazaten zullen mij aanklagen
voor het leed hen aangedaan
zij staan daar weerloos
tegen kritiek van anderen

zij zullen alleen mij behagen
want ik zie ze in hun waarde staan
ook al zijn zij dan nog broos
en kunnen zij aan dat feit niets veranderen

toch worden zij gesteund vanuit onverwachte hoek

zij zelf namelijk hebben innerlijke kracht
om te overleven en deel te nemen aan de tijd
in gebeurtenissen nog niet beschreven
maar al in de kiem aanwezig

en is er dan nog een niet aan zijn taak bezig
die verdwaald is gebleven
en ook al is hij, altijd
ik ben diegene die het laatst lacht

29-11-95

ik weet dat er een weg terug is
maar hoe die in te slaan
als je ziel zegt dat het fout is, gewis
wat dan te doen, welk pad dan gaan?

ik weet dat excuses mogelijk zijn
maar hoe die te vergeven
als je verstand zegt dat dat afwijken is van de lijn
wat dan te doen, hoe verder te leven?

gebruikt en kaalgeslagen door vermeende moraal
ik vervloek god voor die gespletenheid
want de hel waar ik weer in afdaal
dat stempel raak ik nooit meer kwijt

deze ezel stoot zich voor de derde maal aan de steen
en toch heb ik daarvan iets geleerd;
vertrouwen kun je op geen een
zelfs niet op jezelf, alles is verkeerd.

30-11-95

denken
overwegen
afslaan
ja!
misschien
nee!
de grote
besluitloze leugenaar
verloochenaar
ontkennende
zoekende
heeft
geen antwoord!
weer niet!
zoals
altijd
schikkend
bemiddelend
balancerend
nee!
niet meer!
ook al zei ik dat reeds
vele malen
eerder!
voortaan
niet
meer!

30-11-95

I

i am mad as hell, and i am not going t take it any longer
i damn god, devil, everybody
i curse myself, my soul
for existing!

from the depths of hell
i call upon beelzebub
on top of the heavens
i call upon jehova
in the cave of my mind
i call upon mankind

to
stop
me,
or
let
me
stop
myself!

i am so angry
i cannot express it enough
in words
or
thoughts
but i can assure
you
the ones who are reading
this:

i hate myself!

for not able to control
for not able to love
for not able to boast

for being awkward
for being different

for being

1-12-95

II

as all things must come to an end
so do i, my material
i am not able to bend
so let me fall and fall….

op de rode golf van haat die
naar één versmalde daar,
kwam ik jou tegen die zei: bezie
uw ziel, is hij helder, zonneklaar?
zo niet, ga dan op zoek en
kom pas terug wanneer ik
u weder roep met de pen
die de uwe weder op krik

1-12-95

die plaats, het is er donker als de nacht
de nissen, trappen en oneffenheden
kun je er zonder moeite betreden
maar bij elke bocht of diepte staat de wacht

zelfs met en lantaarn niet te verlichten
dus op tast alles te ondernemen
als je durft tenminste, zónder te claimen
want daar heeft al menigeen voor moeten zwichten

de nacht is meedogenloos in zijn oordeel
bij hem is wit wit, maar zwart zwarter dan zwart
eenmaal daar aangekomen vol smart
kun je niet afkopen met rood of geel

zwartgalligheid is zijn naam
zwart de wereld waar hij waakt
daar in de nissen en krochten als je je zucht slaakt
en hoopt op dat langverwachte raam

de ontdekkingsreis is zo snel afgelopen
maar volharding is geboden
want daar hebben de dode doden
de wanden mee afgedropen

die plaats, het is mijn ziel
de wachters wachten en wachten
en zij zitten vol haat en angst te smachten
niet op jou! op mij! ik kniel!

1-12-95

onaf

ik zie alleen maar maskers om mij heen
waar ik ook door kijk
zelf draag ik er ook vele en geen
maar nooit die van het totale gelijk

ik voel alleen maar valse vriendelijkheid om mij heen
waar ik ook maar droom
zelf ben ik te simpel naar ik meen
dat zeg ik direct maar, zonder schroom

3-12-95

de stukken van Osiris
het kruis met daaraan Jezus
er is duidelijk iets fundamenteels mis
de roos ten teken van doodskus

het langzaamaan doodzwijgen
niet meer herkennen op straat
ik kan er geen hoogte van krijgen
zeg me waar dit alles op slaat!

tegen mijn wil voer ik toch oorlog
tegen mijn wil en ziel, anderen
en neem daarbij jou mee in mijn zog
ik weet ook niet hoe dat te veranderen

mijn basale waarden, zo ik die al had
heb ik nog steeds niet kunnen voelen
daardoor altijd lusteloos en mat
zou hij dat ermee bedoelen?

5-12-95

in mijn kleine vertouwde luchtbel
heeft de tijd twee weken stil gestaan
daarbuiten is de waanzin gewoon doorgegaan
terwijl ook ik verkeerde in een zelfgeschapen hel

twee naast elkaar bestaande universa
in principe gelijk, met permeabele wanden
doch de één niet bewust van de ander
dat is waar ik ging, ga en sta

verscheurd, uiteengereten, het grijpt mij bij de keel
maar zuivering heeft het gebracht
het gebeurde, onverwacht
ik ben weer heel?

8-12-95

achter de bocht lag de volgende verassing
die wij tegenkwamen op onze weg
daar in die verre landen, ver weg van hier
waren wij in ons element

de bomen werden schaarser, er hing
een air van vergetelheid daar achter die heg
mij scheelde dat natuurlijk geen moer, geen dier
geen mens dat mij ook maar kent

de streek zoog ons naar haar toe
als een magneet doch stootte mijn gezel af
die melaatsheid, zo kenmerkend voor haar
stak ook mij aan

dus plompverloren, leeg en moe
keerden wij weder naar ons geboortegraf
ik mijn ziel achterlatend daar
zij de hare aan de maan

8-12-95

hier is het niet toegestaan; dat te doen
wat ik niet laat
bovendien is het verboden; te haten hen
die ik reeds haat
het is hier regel; mee te nemen
wat ik al had
bovendien is het aan te bevelen; te smeren
met dat wat ik prijs als een schat

de handleiding voor omgang met derden
is te vroeg uitgegeven
vele hoofdstukken zijn nog niet geschreven
want ik ben nog in leven

daar waar ik nog niet gegaan ben
zijn de paden nog onbedorven

ik geef mij over aan

11-12-95

glinsterend in het maanlicht
begeven zij zich naar de plek
daar krijgen zij weer zicht
daar worden zij weer gek

volgepompt met hernieuwde zielelucht
gaan zij hun eigen wegen
daar worden zij weer de rotte vrucht
daar gaan zij weer worden doodgezwegen

verscholen aanschouwde hij de misdaad
op die vervloekte plek begaan
daar voelde hij weer de tomeloze haat
daar waar hij wel moest staan

chaos, haat, oorlog en ellende
regeerde weer vol goedertieren
hij die het toeliet bekende:
ja! ik ben de aanvoerder van de aasgieren

hij is de vernietiger, de maker, de hoeder
van alles wat gebeurt
en Dood, geliefde broeder
is het uiteindelijk die verscheurt

glinsterend in het maanlicht
begeven zij zich naar de plek
daar gaan de crypten weer dicht
daar sluit zich het hek

11-12-95

ik wens alles!
voor iedereen!
overal!

11-12-95

draaien
aantrekkingskracht
millennia lang
mens
tonnen atoomsplitsingen
draaien, draaien
afwijkingen
aantrekkingskracht, aantrekkingskracht
afwijkingen
mens, mens
afwijkingen
tonnen atoomsplitsingen, tonnen atoomsplitsingen
afwijkingen
mens
dood
verderf
mens

12-12-95

I

met het aanbreken van het nieuwe jaar
wil ik alles, dit, anders aan gaan pakken
geen nieuwe wijn meer in oude zakken
dat is wat mij nog rest, vandaar

niet voor niets het einde van het begin
want daar is alles toch om begonnen?
jezus dat heb ik al vele jaren bezongen!
is het het zoeken naar de zin van een zin?

van het doel des levens? van de dood?
ik ben er nog steeds niet uit
en ook niet mijn kersverse muze, bruid
die dit toch doet voor haar brood

23-1-96

II

ik weet het is geen steekhoudend argument
ook de opbouw is wat gammel en doorzichtig:
je moet het maar nemen, zoals je mij kent:
er is maar één sleutelwoord: voorzichtig!

23-1-96

Bert Schierbeek

Jezus
Wat doe je me nou?
Net nu ik je beter leer
Kennen
En probeer
Kan
Doorgronden,
Ga je weg.
Toen ik
Jou
Voor het eerst las
Kon ik het niet geloven;
Zoveel herkenning
Overstemming
Gewoon doodsbang
Werd ik er van.
Nog zo een?
Ja,
Gelukkig wel.
Ook al ben je niet meer
Vleselijk,
Vreselijk,
Geestelijk,
Feestelijk,
Groots:
Blijf je!
Voor altijd!

11-6-96

I

J.

Een jaar lang geprobeerd!
Je levensvreugde verder opgeteerd.
Heb je er nu wat van geleerd?
Je nieuwe weg is niet verkeerd!

11-6-96

II

J.

Wederom een tussenstation.
Op die splitsing waar het ooit begon.
Alle stoppen zijn nu doorgeslagen.
En ik probeer je weer te behagen.

Met een luisterend oor.
Is het dat ik je ellende aanhoor.
Raad geven doe ik liever niet.
Gezien mijn eigen verleden in het verschiet.

De wens en hoop:
Geef alles een nieuwe doop!
Jank en vloek alles aan flarden:
Het zal je waardigheid hoe dan ook harden!

11-6-96

ik hoor het niet
want ik schreeuw de andere kant op
naar daar waar
mijn gedachten konstant zijn
daar waar
zij altijd geweest zijn
waar
ik nooit aan zal kunnen komen;
onbereikbaar door
die
kloof

gelukkig maar
want
overbrugd
kom ik mijzelf tegen
en
ik
weet niet of ik dat wel
aan kan;
ik walg
van het idee,
van de mogelijkheid
die mij wel
geboden is

16-7-96

I

M.v.E.

Nu de knoppen weer uitlopen
De zon meer gaat schijnen
De nacht warmer en warmer wordt
Betreed jij mijn levenspad.

Stormachtig, veroverend, ik maar hopen
Dat dat niet altijd zo zou blijven
Want daarvoor is mijn leven te kort
En verlies ik teveel van wat ik had.

Al mijn vrijheden worden bedreigd
En ik ben nog niet van plan die op te geven
Daarvoor heb ik te lang gestreden
Om de teugels zomaar te laten vieren!

Voor jou, besef ik nu, is dat heel moeilijk, want ik ben geneigd
Die waarden steeds te blijven nastreven;
Dus geef mij één reden
Daar niet steeds over te blijven tieren.

16-3-97

II

M.v.E.

de zon gaat onder
en boven het noorderland
weerklinken de geluiden van
de eenzame wind
en zwermen van
gedachten.

malend en malend
wikkend en wegend gaat het
mechanisme
van
hoop naar
desillusie
van
hoop naar …

terwijl de nacht aan komt zetten
de elegie op de achtergrond
zijn elegie laat
kom ik eindelijk een beetje
tot rust.
de wind en de gedachten
hebben hun werk gedaan.

de vogels komen aanzetten
de aasgieren
de uitbuiters komen op
die uitzuigers
de geliefde komt!

gelukkig!

14-4-97

III

M.v.E.

pas nu weet ik
wat te doen met,
wat ik aan je heb!

alleen kan ik mij nog niet geven!
alleen kan ik mij nog niet blootstellen!
alleen kan ik mij nog niet tonen!

alleen wil ik dat niet,
ik
heb hulp nodig!

hulp van jou!

maar ik weet niet of jij dat kunt?
maar ik weet niet of jij dat wilt?
maar ik weet niet of jij dat ziet?

help me!

ook al zeg ik het niet!

zet mij aan tot.
help me.
ook al zeg ik het niet.

dwing mij tot.

help mij!

14-4-97

IV

M.v.E.

ja, mijn besluit staat vast,
alleen jij weet het nog niet!

ja, ik weet wat ik wil,
alleen jij weet het nog niet!

ja, ik heb heel veel hulp nodig,
alleen jij weet het nog niet!

ja, ik weet het nog niet,
dat jij het al weet!

onder voorbehoud,
geef ik mijn ja woord!

onder voorbehoud,
geef ik mijzelf!

stukje bij beetje.

steeds meer!

20-4-97

V

M.v.E.

Het is weer voorbij!
Je wilde veel te vlug!
Ik kon je dat niet geven!
Ik kon je dat niet duidelijk maken!

Hoe ik mij voelde.

Hoe ik erover dacht.

Ik heb weer geleerd,
Ik baal.

Ik wil niets meer;
Niet van jou,
Niet van iemand!

Ooit!

14-6-97

VI

M.v.E.

doemdenken helpt niet
met geheven hoofd, je
toekomst
tegemoet!

vecht, bijt, baf,
krijs,
maak je kenbaar,
hoorbaar,
laat je zien,
laat zien
wie jij bent!

daarbij kan ik je slechts steunen,
niets meer.
maar dat moet, kan,
genoeg zijn!

weet dat je er niet alleen voor staat!
weet dat je gesteund wordt!
weet dat er van je gehouden wordt!
weet dat!

16-11-97
 



VII

M.v.E.

ik hou van je!

schrijven kan ik het.
denken kan ik het.
zeggen kan ik het zo moeilijk!

waarom?

god mag het weten.
nou ben ik atheïst, dus mij zal hij de reden niet
kenbaar maken.

ik kan slechts gissen om de reden.
ik kan slechts gissen om de bedoelingen.

maar weet!

weet
dat
ik
van
je
hou!

in voor en tegenspoed!

16-11-97

ik denk dar er een nieuwe fase in
mijn leven is
begonnen

ik voel aan alles dat alles
anders is
wel vertrouwd
maar zo nieuw

het beklemmende gaat er steeds meer van af
maar

ik wil niet dat het tè gewoon wordt
ik wil niet dat het tè vertrouwd wordt

er moet iets te ontdekken blijven
er moet iets nieuws blijven
er moet discussie blijven

de clown moet kunnen blijven verassen
ik
moet
blijven
verbazen
te ontdekken blijven
geen open, gelezen boek worden

ik
wil
dat!

17-11-97