Hoe Redelijkheid Een Verstoten Stiefkind Wordt! Poem by Madrason .

Je kunt je leven lang met rechte schaatsen schuivend
over het gladde ijs van samenleven gaan
maar men breekt je, neemt en verguist je bestaan
om een traan van een vrouw of dat van een kind
die treiterend, dan eindelijk een oorvijg vind
en roept oh pap en mam dat heeft hij daar ginds gedaan
we vernielen echte mensen die ergens nog voor staan
ach lieve schat die man daar liet me huilen
een krasje om een traan een traan om de waan
de status en de norm zeer hoog te houden
wil jij dan met dat stiefkind ruilen
maar als men zelfs een keer in de beklaagdenbank
als dank dan zomaar plaats mag nemen
men openbaar jouw straatje mag bevuilen
wat blijft er dan van het noblesse oblige
gehoor en wederhoor niet door het recht gewogen
maar door onmatigheid, reeds een verloren strijd
en onder de on-duldzaamheid steeds gaat gebogen
tsja zo krijgt mededogen toch zeer slecht ziende ogen. M