IDEEEN OVER DOODGAAN Poem by Mark van Tongele

Krijg ik de sleutel tot de tijd te pakken? word
ik een door zwaartekracht krom gebogen straal
op reis naar het ultieme wormgat, een zwart gat
waarin ik word gezogen en aan de andere kant
weer uit kom als licht dat in rechte lijn beweegt?
grijpt er een verblindende schijn in mij plaats
die mij inziet, mij encyclopedisch openbaart tot
ik zonneklaar een bijzon word? ga ik als een
zwarte stip zwerven in het toonveld van toeval?
word ik een eeuwige spiegeling in dood later?
een oneindig afdraaiende ring van herinneringen?
een longitudinale trilling? een uitstrijkje vlakte?
vloei ik op het niets als inkt op ongegomd papier?