Kinasasabikan Ko Ang Iyong Labi, Ang Iyong Tinig, Ang Iyong Buhok Poem by Taritz Geronimo

HUWAG KANG LUMAYO, KAHIT NA ISANG ARAW LANG
Huwag kang lumayo, kahit na isang araw lang, sapagkat –
sapagkat – Hindi ko alam kung paano ito sabihin: ang isang araw ay matagal
at maghihintay ako sa iyo, tulad ng isang hungkag na himpilan
kung kailan ang mga tren ay nakahimpil sa ibang lugar, nahihimbing.

Huwag mo akong iwan, kahit sa loob ng isang oras lang, sapagkat
Kung magkagayon ang maliliit na patak ng dalamhati ay sama-samang aagos,
Ang umaaligid na usok na naghahanap ng tuluyan ay dadaloy
Sa akin, sasakalin ang aking nawaglit na puso.

Oh, nawa’y ang iyong anino kailanman’y di matunaw sa dalampasigan;
Nawa’y ang talukap ng iyong mga mata kailanma’y di magmaliw sa kawalan.
Huwag mo akong iwan kahit isang saglit, aking sinta,
Sapagkat sa yugtong iyon ikaw ay napalayo na
Ako’y tulalang mamamayagpag sa buong mundo, nagtatanong,
Ikaw ba’y babalik pa? Iiwan mo ba ako dito, pumapanaw?


A Translation of:

I Crave Your Mouth, Your Voice, Your Hair

DON'T GO FAR OFF, NOT EVEN FOR A DAY
Don't go far off, not even for a day, because -
because - I don't know how to say it: a day is long
and I will be waiting for you, as in an empty station
when the trains are parked off somewhere else, asleep.

Don't leave me, even for an hour, because
then the little drops of anguish will all run together,
the smoke that roams looking for a home will drift
into me, choking my lost heart.

Oh, may your silhouette never dissolve on the beach;
may your eyelids never flutter into the empty distance.
Don't leave me for a second, my dearest,
because in that moment you'll have gone so far
I'll wander hazily over all the earth, asking,
Will you come back? Will you leave me here, dying?

Pablo Neruda