Mezelf Steeds Vinden Poem by Madrason .

Ik ben een bloemblad
voor de mond
en schaam me dood
zo heerlijk rood
een blik verzacht
alle tegenkrachten
zo ook mijn gedachten
Ik ben een vrucht
die langzaam rijpt
en af en toe naar
ronden grijpt
met erg veel begrip
dans ik vaak
op de klip
der eeuwigheid
verdoe mijn tijd
verganklijkheid
verganklijkheden
met voeten treden
heden hier op
die grote sinaas
op zijn kop
ik kan je wel
heel wulps beloven
'alles' ondersteboven
zoals ik leef
leef ik toch
nog heerlijk
maar eveneens en tevens
ten volle en begeerlijk
heel erg speels rechtop
'werden' mijn ogen blinden
dan kon ik toch
nog steeds mezelf vinden.
*
Madrason 15-11-2013

**************