Nga Libri Qyteti Im - Hyu Im Ilir … Poem by skender iljaz braka

HYU IM ILIR …

I mbarë paskësh qenë, Hyu im Ilir,
kur mbi dy rrahe trupin e shtriu gjërë e gjatë.
Nimfat e detit këndonin këngët e përjetësisë,
mirëseardhjen bekonin tok me korifejtë e lashtë.

Dhe lindja ime rastësi s'paskësh qenë.
I ardhur nuk jam nga ishulli sirenave,
ku vdekja vdekjes i nanuriste nat' për natë,
Poseidoni, i zemëruar, detit i ngrinte dallgë.

Lindur jam unë prej brinjve pellazgjike.
Nga deti i përgjakur, i dhimbjes së tij
që dallgët Epidamusit ia futi thellë në shtat,
dhe gjaku i ngrohtë shpejt iu bë rrasht.

Me lotët e diellit tharë nëpër trupin e copëtuar,
me Hyun Ilir, shekujt me mund kam sjellë gjer këtu.
Sot, nuk di përse, Hyut tim i rëndon një qepallë,
dhe trupit ndien të mardhur, shndërruar në një dru.

Unë dhe Hyu për ty, Dyrrah, jemi krenar,
dhe pse na dhimbsesh, kur të shohim kështu.