Palaban Poem by RIC BASTASA

Sa imong kagamay
Labaw gamay sa kadako sa tungaw
Sa ginagmay kulisaw
Sa kang nanay ug tatay sige jud kag
Palaban

Ug si nanay ug tatay
Tungod sa imong kagamay
Nga labaw gamay sa kadako sa tungaw
Andam gayod kanunay
Kanimo molaban kay ikaw sige man pod nga
Palaban

Patay na sila, midako ka na, dako dako gamay
Sa tadjao
Wa ka nay kadaganan kon dunay mangaway
O manaway
Wa nay kanimo
Molaban

Mingaw di ba? Hadlok pod di ba?
Tago-tago lang kon dunay kahadlokan
Di man gani ka kapanagang

Apan sa kadugay nga dagan-dagan ug tago-tago
Nakat-on ka ra gayod
Sa kaisog sa pag-inusara
Natagboan nimo ang bag-o nimong nanay ug tatay
Kanang molaban gayod kanimo
Kanang mag-lig-on kanimo kanunay

Usahay molagom ang imong nawong
Kay nasagpaan ka na usab sa dautang hangin
Usahay molabhag ang imong sampot kay
Nahulog ka sa atabay sa kalaay
Usahay nalisang ka sa dihang miabot ang
Balita sa kanser
Giluom mo lang kani hangtod kini
Mikobol sa imong atay

Apan bisan pa sa tanang hulga ug kahadlok
Mikalma ang imong mga panglantaw
Mikitiw ang imong mga tudlo
Mitig-a ang imong kasingkasing
Wala kini malumoy
Milantip ang imong hunahuna
Mitusoy ang imong mga panganduhay
Paingon sa halayong dapit sa imong mga
Wa maparog nga pagtoo ug pangandoy
Sa lain pang umaabot nga kinabuhi

Nagpalaban ka sa imong mga balak
Ug dinha nakat-on ka
Nga sa imong pagkagamay
Dako ka diay