Salamat Po, Ka Eduardo Poem by Bernard F. Asuncion

Salamat po, Ka Eduardo,
Sa inyo pong pagmamahal;
Inaakay n'yo ang tao
Patungo sa bayang banal.

Kahit mapagod, mapuyat
Ay hindi n'yo alintana;
Ang mahalaga'y matupad
Ang tungkulin n'yo sa Ama.

Ang Iglesia'y tinitipon
Sa lahat halos ng dako;
Panganib ay sinusuong,
Iniikot itong mundo.

Dama ng mga pinili
Ang inyo pong pagsasakit;
Kami‘y hindi masasawi,
Kaligtasa'y makakamit.

Walang iba pang hangarin
Kundi para sa Iglesia;
Nagtagumpay ang mithiin
Sa inyo pong pangunguna.

Sa inyong pangangasiwa,
Puso po ang nangungusap;
Kami ay di nagsasawa,
Pagsamba ay laging hanap.

Pasasakop kaming lubos
Sa Lider Pangkalahatan;
Kami na mga tinubos,
Pagsunod ay di iiwan.

Tutuparin ang tungkulin,
Totoo hanggang sa wakas;
Tatapusin ang takbuhin,
Pag-asa namin ay wagas.

Kayo po ay aming mahal,
Habang kami'y may hininga;
Ang inyo pong pangangaral
Sa amin ay mahalaga.

Dalangin namin sa Diyos,
Patnubayan kayong lagi;
Sa biyaya ay mapuspos,
Kalusuga'y manatili.

Ang Diyos ay pinupuri,
Kami'y Iglesia Ni Cristo;
At nagagalak po kami,
Salamat po, Ka Eduardo.