'Sang Dakot Poem by Vanessa Cabrera

'Sang dakot sa lupang pinangako,
sang mukha ng karukhaan,
'sang katerbang kahirapan...

Sa pagdapit ng dilim,
juan, bakit ka naninimdim.
Sa iy0ng kinasadlakan,
katarungan din ba ay makakamtan?

Bakit ka nadaop sa lupang naghihikahos?
Gayong mayroon ka namang katalinuhan at sapat na kakayahan...
Bakit ka pumayag magpagapos? ..Sa kasinungalingan at kahirapan.

Wala na bang katapusan ang yung pagdurusa...
Bakit di bawiang kusa ang buhay ng mga maralita.
Bagkus pang danasin ya0ng pagdurusa hatid ng walang kasing patid na kahirapan.

-vanessa-