Tohum Dükkani Poem by Deniz Atay

Dinlenirken sessiz, tozlu bir odada, 

Taş gibi ezilmiş, kumlar gibi gezinmiş, 

Küller gibi umutsuz; kuru, yıpranmış, kokusuz

Çayırlar ve bahçeler içimden geçiverir.



Vadide dikenli düşler, kara kabuklarında; 

Ve bu küçük odada solmakta olan bir sedir

Çok susayacak belki, bir asır boyunca;

Bu zambaklar toprağıma hep yazı getirir. 



Bu güvenli ve sıradan ölüm yuvasında, 

Kabuklarına çekilmiş güller yetişir; 

Bir bahçeyi yaşatabilirim soluğumla,

Elimdeki ormana bu, ninni gibi gelir.