Trishtim I Bukurisë Poem by skender iljaz braka

Flokët i leu me bojë Movida
Qau e tha se nuk bënte pasqyra.
Pasqyra ishte e poshtër dhe xheloze.

Era lëvizëte e qetë mbi lule.
Ngjyrime argjëndi përplaste në mure.
Asaj një luftë e heshtur me zjarr shafrani
i derdhej qerpikëve të hollë dhe buzëve.

- Të liga qënkan dhe lulet, - tha.
Kjo larmi ngjyrash kaq shumë më tmerron.
Bukurin time ma kanë grabitur
e paturpësisht ma hedhin mbi kokë.
Tutje përse më largojnë?

Sa shumë të kam urryer ty shkëlqim
i bukurisë mashtruese.
Ty vetpëlqim i etur për madhështi firari.
Unë kështu do të mbetem përgjithnjë,
duke shkelur mbi copëza të heshtura qelibari.

Kjo fanitje ngjyrimesh derdhur si prrush.
I kujtoi petalet në një degëz të lagur, në muzg.