Αύγουστος Poem by Tzoutzi Dimitra Mantzourani

Οταν τα μάτια μου μοιάζουν με αγριόχορτα
Και τα χείλη μου σαν πέταλα που στροβιλίζονται,
Στον αέρα που φυσά
Εκεί που οι γέρικες οξυές αρχίζουν,
Δίπλα σε μια τούφα αγριοκαλαμιές.
Οταν οι ώμοι μου είναι σαν γέρικοι θάμνοι
Και η ψιλόλιγνη πασχαλιά, σπρώχνει
Προς τα πάνω, επάνω μέσα απ΄την καρδιά μου,
Καλοκαίρι,εκδικήσου με!
Φώτισε το τσίγγινο φεγγάρι σου και
Βάλε τα αστέρια σου να πέφτουν
Από τον χάρτινο ουρανό σου,
Ποτέ πιά να μην με πιάσει η κατάρα
Μιας γύφτισας βρωμιάρας και ερωτιάρας
Που τα σκονισμένα δαντελένια της ρούχα
Σέρνονται κάτω καθώς απομακρύνεται..