किन खादैनौ? Poem by Mamata Bhatt

म्या म्या गर्दै तिमि छटपटाए,
गहभरी आँशुका थोपा टुलटुल झारिरहे,
तिमि एक्लै अनि तिम्रा पछि तिम्रा शत्रुको बगाल भए,
तिमि डर त्रासबाट यता जाउ कि उता जाउ भए।

आमा भन्दै तिमिले चिच्याउँदा उहाँ भावविह्लल भए,
पुस्ताले यहि भोगे मैले पनि भोग्छु भनि लाचार भए,
डर, त्रास, रिस, आँशु, दु: ख, लाचार, एक्लो भए।
तिम्रो आवाज बन्न चाहान्छु,
तिमि कति स्वादिष्ट छौ भनि तालि पडकाउन होइन।
ममता भट्ट
#mercy for
voiceless