SNEEUWBLIND Poem by Mark van Tongele

SNEEUWBLIND

Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand

vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel,
verast tot een amalgaam van afgrijzing en verlangen,

hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt,

alsof ze geen weet heeft van de monsters
die in haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen.

Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los!

COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success