Madrason . Poems

…...
De een roept
de ander voelt
zich geroepen
...

Het Blokje as
de levensjas
herrijzenis
gestreken op een spoor
...

En op de pier opende ze traag haar zijden blouse
ik had haar borsten duizend maal gedroomd
en ja ze waren zeker wonderschoon
maar tussen beiden stak al gapend diep
...

Volle wanden vol van beelden
ach die schatten die zo met me spelen
speelden
opdat ik me nimmer zou vergeten
...

Je hele leven lees je in gezonde waan
Roken is alhier niet toegestaan
No Smoking maar ik heb mijn smoking aan
en lig hier voor de oven om de laatste rit
...

Liefst toch schenkt men
dat wat men nimmer had
het schijnt de schijn doet minder pijn
dan de groei van existentieel te zijn
...

Een langgerekte schaduw
op het zeer smalle pad
een laatste zonnebad.
...

U slaat uw worteltenen door het marmer
diep doorklieft u steeds de aarde
en rooft haar van haar eigen waarde
omdat u in haar schaduw telkens rust
...

De geboren loser spreekt
ik ben niet zomaar iets dat breekt
of zich op eender spiegel wreekt
ik ben een ei gelijk als U
...

Rechts is een Leugen
Links is Illusie
zo krijgen we Ruzie
en moeten herbouwen
...