Madrason . Poems

Arm is alleen de verbleekte geest zonder queeste
argeloos is de gelukkige zonder kwaad in de zin
naïef is de wijze die je jouw wapens ontneemt
wijs is de oude welke als kind steeds schoonheid vindt
...

Mensen zijn geen winkelrekken per gelegenheid
het zijn wezens vol en met behoefte aan genegenheid
sla de hand niet weg die steeds weer deelt
sla je ogen niet neer als er een keertje iets aan scheelt
...

De mens is een opportuun dier
vliedend voor pijn
op zoek naar vertier
op weg naar het een
...

Reciprociteit, het gaat per gram
tot kilo's verse schouderham
de borst die voedde, wil gedragen
het hongerige kind dat wil niet klagen
...

Er ligt telkens weer iets voor je klaar
is dat niet machtig wonderbaar
verknip dat wonder dan niet met een schaar
versnipper het niet ondankbaar tot confetti
...

Ze streelt nog een keer
de buigende halmen
met haar palmen
voordat ze eigenwijs
...

Om je geur of je kleur
wil niemand voor je zorgen
de haar op de pukkel
of de aardbeienneus
...