Madrason . Poems

Waarom het Wit
steeds vlucht
- en rein wil zijn -
ins Blaue hinein
...

..
In elk nietig ding
stak Liefde
kosmisch
...

De dassenburcht vermoord
de das omgedaan,
de rust voorgoed verstoord
die is Plots heengegaan
...

Houdt het klein
en neem dan
pas…………………………….
mijn hand! M
...

Ze sleutelde met haar verenvingers
aan sloten, daar waar nog niemand ooit
gekomen was, maar zag het zelf niet. M
...

Jij bent Daar al.. ……
Maar wij Moeten nog! M
...

Tijgetje belde aan
zomaar onverwachts
alsof zojuist
gesprongen van de Maan
...

In het Me-too gebouw
daar staat een paternale vrouw
genaamd vrouwe Justitia
voor mij te vaak Oblivia
...

Vlak is het humane wezen
dat in feite drijft op welvarendheid
en het vertaalt met Levensstrijd
nijd is een zichzelf bijtend venijn
...

Geduld is geen poef
die plat mag worden
onder de druk zucht
en vol muffe lucht
...