Madrason . Poems

Haar linker arm
hing langs het fauteuil
haar nek wat
naar rechts gebogen
...

Mijn lichaam wil
wil Bourgondisch
als een Griekse God
maar mijn hoofd
...

De autist wierp
zijn vrienden
1000 gedichten weg
zomaar in de haard
...

Zijn er woorden
die verdwalen
langs de grijze
takken
...

Dat laatste rukje
stootje
geeuwtje
lachje
...

De druppel die
tot waanzin
dreef
of tot
...

Mijn hart verdronk
in een bloeddorstige
morsige poel
moord
...

Ben verloren
zei de dichter
pen verloren
hij werd lichter
...

Ik heb de vlieger
losgelaten
als een vastzittende
hoest
...