rósirnar mínar allar
rigningu þurfa nú
svo er það einnig með þig
alls þess sama þarfnast þú
...
Söngur moldarinnar er söngur minn,
við upphaf mitt og endir minn,
er tímans söngur ævi minnar.
Ég er hér við stef þess til endaloka.
...
um hljóðar nætur
upphefur þögnin raust sína
um hljóðar nætur
þegar skil verða milli lína
...
fiðrildin eru
sofnuð fyrir næsta vor
við gleym mér ei blóm
...
ég nefni engin orð
sem ekki eiga við
í árstíðar söngi mínum
...
kaffi og með því
kannski útskýrist þá allt
líka árstíðir
...
vakna tréin
upp að morgni
við fyrstu andrá ljósins geisla
er aftur verður
...
þessi fljúgandi fiðrildi
sem fljúga nú í burtu
eru hugar fóstur mín
sem eiga sína tilveru
...
lítið sem það er
þetta visnaða laufblað
er þá öll mín kennd
...