Abhaya Kumar Pradhan Poems

ଆଜି ସକାଳ ଵର୍ଷା ଧୋଇଛି
ଆମ ସଂପର୍କର ଧଳା ସାର୍ଟରୁ ଅଵିଶ୍ଵାସର ନୀଳ ଛିଟା
କାଲି ରାତିରୁ ଉଠୁଥିଵା ଅଵସମ୍ଭାବି ଝଡ
ଏଵେ ଶାନ୍ତ, ନାହିଁ ତା ରକ୍ତରେ ଆଉ ଉତ୍ତେଜନା
...

ତୁମର ସଵୁ ଅଭିମାନ
ସୁଦୁ ପିଲାଳିଆମୀ
ବାପ୍ ରେ! ରାଗିଯାଅ
ଛୋଟଛୋଟ କଥାରେ
...

ରାତି ସାରା କଡଲେଉଟାଇ
ସକାଳୁ ଦେହ-ହାତ ଦରଜ
ତାଜା ଅଛି ହୃଦୟର କ୍ଷତ ଭରିନି ଏଵେ
ସ୍ମୃତିରେ ସ୍ପଷ୍ଟ ତୁମେ ଲିଭିନ ଏଵେ
...

ଦେଖୁଛି ମୁଁ କାନ୍ଥରେ
ଛାଇ ନାଚିଵାର
ଆଜି କିଆଁ ଏତେ
କୋଳାହୋଳ ଭରା ଘର?
...

ମୁଁ, ତୁମେ, ଆଉ ଆମ ଭିତରେ ସେ ।
ତାକୁ ଗୋଟାପଣେ କାଢ଼ି ପାରେନି
ଅଵା ଵୁଝି ପାରେନି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପେ
ଵହୁରୁପୀ, ଵେଶ ଵଦଳାଇ,
...

ମୋର ସଵୁ ପ୍ରତୀକ୍ଷା କଣ ତୁମଠି ସରେ?
ଆଵେଗ, ଭାଵନା, ଆକାଂକ୍ଷା ଓ ନିଃଶ୍ୱାସ
ସଭିଏଁ ଉନ୍ମାଦିତ! ସଭିଏଁ ଆତଙ୍କିତ!
ମୁଁ ତୁମକୁ ଛୁଇଁଵା ପାଇଁ କେତେ ଆତ୍ମହରା
...

କେତେ ସହଜରେ କହିହୁଏ
ମୁଁ ଯାହା କହିଲି, ସବୁ ମଜାକ୍ ଥିଲା
ଖୁବ୍ ଛୋଟ ସ୍ମିତହାସ୍ୟର ଆଢ଼ୁଆଳେ
ହେଲେ ଗୁଡ୍ ନାଇଟ୍ କହି ଫୋନ୍ କାଟିଲା ପରେ
...

ନିସ୍ତେଜ ହୋଇ ଆସୁଥିବା ମୋ ଦେହନେଇ
ନିଦଗ୍ରସ୍ତ ଆଖି ଦୁଇ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ
ମୃତ୍ୟୁ କୁ - ଥୁରୁ ଥୁରୁ ହାତରେ ବାଡି ଖଣ୍ଡେ ଧରି
ସେତା ପଡିଥିବା ଫଟା ଓଠ ଧାରେ
...

ସାବିତ୍ରୀ ସାବିତ୍ରୀ......

ତୁମ ଅଳସ ଆଖିରେ
ମୋତେ ନେଇ ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ସତଲାଗେ
...