Madrason . Poems

The sky is dark by day
those myriads of words
which all together try to say
if men can find humanity
...

Where men do hide their faces
pressed in feathered pillows
where sweeping weeps the waning willow
and women dry their tears in naked sheets
...

Ik ben een Vergill voor de lekkende Nooddruft genaamd Vriendschap en dwaal in een neergaande spiraal op een dwalend pad in een dal genaamd Geduld.
Ik draag de grote schuld van het leed genaamd Boetekleed
op te hete voeten, schraal haast knielend om een bezielend verhaal verviel ik in Herhaal. De faalangst voor woorden, de taalinflatie waarin we verloren kaal, onszelf blijkbaar Spartaans leren ontberen, ik kan jouw Lot door God ingegeven helaas niet keren, ik kan je eigenlijk niets leren, dan zelfreflectie, zelfrespect en het Leven te eren en zelfs daar dwarrel ik meest in het land van illusie als een Zwanenridder rond, zoekend naar grond van bestaan, een hartslag meer. liefst een zuchtje om bestaan of een zwangere traan, iets minder schuld en nog, nog veel meer geduld! M
...

Wel of geen
gelegenheid
Ach Tijd
dat gluiperige spul
...

We leven in een tijd van de Omslachtigheid
niets gaat spontaan noch gaat het vanzelf
niemand telt er werkelijk nog tot elf
we lopen allen blauw in te dikke ochtenddauw
...

Zodra het op een
confrontatie aankomt
breekt men naarstig
al het opgebouwde
...

Want Geduld en zo Coulant
maakt de rest maar Bijdehand
ach wat smaakt die pil toch wrang
maakt van jou nog 2e rang. M
...

Het feit dat je
niet van die
gelegenheid
nee jij niet, jij
...

Ieder gaat stuk
want ieder draagt juk
of Pech of Geluk
men roept snel verander
...

Ik word gelukkig
elke dag van
alledaagse pech
want zij vermag me
...