Mustafa Stitou

Some forefathers, we now know, dreamed God
and from this our world of finite things came forth.
It was they who once offered a child to something
all-powerful and invisible.
...

Once, I had this vision: in a cavern
centuries before Christ a temple prostitute
submissively sucks off a high priest,
eyes gleaming in the dark.
...

- So, what do we see?
- A rabbit of course!
- A rabbit. And?
- And? I see a rabbit.
...

Sometimes a woman decides to lie down on the bed
and to get up when she knows what's the matter,
has put into words what is
disengaging her, where
...

At night, in a remote corner of the universe,
drunk adolescents reduce a reconstruction
of a prehistoric village to ash.
...

On my back I carried the coffin in which my father lay. Bent low by its weight, I staggered forward step by step. My pace slowed, the burden was too great. It was beyond me. Carefully I lowered myself full-length to the ground, slid out from under the coffin,
...

Making love in a summer oak,
a couple of times a couple of seconds,
flurrying off while she shakes herself,
arranges her feathers.
...

I have two half faces.
Two half faces.

Do what your Father says,
...

We keep on fighting until we hear the grass growing.
Clouds hum through the sky. We hang our weapons
up and drape streamers over the guard dogs. Our eyes
have been detoxified. Only birds build our temples.
...

We strijden door tot we het gras horen groeien.
De wolken zich neuriënd verplaatsen. Aan de wilgen
wordt ons wapentuig gehangen. Waakhonden
worden met slingers versierd. Onze ogen ontgift.
Onze tempels alleen nog door vogels gebouwd.
Inleiding in de Liefde wordt een verplicht vak
op middelbare scholen. Met iedere groet maken we
nieuwe hersencellen aan, met ieder vriendelijk woord.
Niets bedroeft de burger meer dan een bedroefde
buurman of -vrouw. In elk bestuurslichaam
domineren moederfiguren. De tv slikt anti-
psychotica. En de god van Spinoza keert terug,
eindelijk, om de andere goden tot bedaren te brengen;
doodkalm eten ze een patatje in de Voetboogstraat.
Burenruzies lopen op bruiloften uit of levenslange
vriendschappen. Noodweer wacht tot iedereen
binnen is. Een troep engelen staat de straatcoaches bij.
Als de dag de nacht vraagt nog even te wachten
luistert de nacht soms. We leven weer mee met de doden
en de doden met ons. Imams, rabbijnen, dominees,
politici en professoren, ze lopen in een jaarlijkse
optocht in apenkostuum zwijgend door de stad.
De partij van de vogelaars stijgt opnieuw in de peilingen!
Ook de partij van de laatste postzegelverzamelaars
doet het goed. Het Kwaad, vertellen we elkaar,
is teruggelokt de onderwereld in die vervolgens
volgestort is met beton. En het Goede,
het Goede is ons steeds te snel af. In onze groene
en blauwe, bruine en grijze ogen fonkelt non-stop
de onsterfelijke ziel. Pakken melk en potten honing
worden uitgedeeld op straat. Boeddha likt
zijn iPhone schoon. Volksmenners kweken
rozen in parken. De beurs wordt overgenomen
door muzikanten. De god van Abraham lacht het hardst
om de grappen die over 'm worden gemaakt. Valse
profeten rukken hun opgeplakte baarden af
vallen jankend travestieten in de armen.
...

Vlammend langs een vaalblauw zwerk
de engel Gabriël waarschijnlijk
op zoek naar een plaats om neer te dalen
iemand om in te fluisteren. De cineast
Sokoerov, luie visionair:

een jonge, bleke, verstrooid turende lijfwacht
krijgt plotseling zijn Führer in het vizier
die zich gehaast van achter een rotsblok opricht
gepoept heeft waarschijnlijk
nerveus om zich heen kijkend zijn handen
schoonwrijft met sneeuw.

De vrouw die als eerste de engel ontwaarde
joelde als een waanzinnige, verjoeg daardoor
de engel, onbedoeld. De vrouw versteende.
Ze versteende.
Maar niet voor straf.

De verbijstering op het bleke gezicht van de jongen
terwijl zijn Führer zich naar de rest van het gezelschap haast
dat uitgebreid aan het picknicken is verderop, tegen een achtergrond
van besneeuwde bergpieken, nevelslierten, afgronden.
...

Links een tenger en goudblond godinnetje,
keurde me geen blik waardig.
Maar het deed me niets: sinds elf september
Ligt een Arabier nu eenmaal slecht
in de markt. Rechts
een stelletje; zij, reuzin, pokdalige kop,
paarsfluwelen avondjurk, ik vond het
wel wat hebben. Dus toen haar vriend even verdween
raakten we in gesprek; ze werkte, vertelde ze,
voor een castingbureau; die middag had ze,
voor een nieuwe Nederlandse dramaserie,
NSB'ers gecast.
Ach, mijn joodse verloofde en ik,
zienderogen worden we ouder en dikker samen,
scheppen steeds meer behagen in eten
en slapen. Toen haar vriend weer opdook
kuste hij haar blote schouder en keek mij
ondertussen strak aan. De slanke blondine
links van mij, zag ik nu, had op de achterkant van haar nek,
over de volle breedte, een tatoeage:
Anton
stond er,
in schoonschrift, tussen
twee hartjes in.
...

in een tijd
van verterende droogte
in een tijd
waarin een boer een automobiel
verlaten op zijn land
stro brengt uit berekening

vertrekt vader als jongetje
met zijn gedeserteerde oom
voor negen pesetas in de laadbak
van de camiona - oksels
van het metaal - naar Tetouan
het kleine Tetouan met de betrouwbare soek

in de vurige sobere moskee
bidden zij loom en zuchtend
na de klusjes in de vretende zon
zij drinken water van de waterverkoper
die triest grijnst en koelen af
in de Spaanse cinema met zonnepitten

het regende in de film
Allah el Akbar het regende
regen regen regen en ik dacht
regen viel buiten overal
verbeeldt vader spelend
met de remote control

buiten
siddert steen
smelt wind
worden lippen snavels
komen mensen om
die hongerzomer
...

Sommige voorvaderen, weten we, hebben God gedroomd
en daaruit is voortgekomen onze wereld van eindige dingen.
Zij waren het die ooit een kind offerden aan iets almachtigs
en onzichtbaars.
We weten ook dat sommige honden -
Dat sommige mensen gaan lijken op hun huisdier
na verloop van tijd. Soms
een grotesk gezicht, meestal blijft het onopgemerkt.
Mijn onderburen, een kinderloos stel toevallig, nemen
mijn boodschappen altijd aan en vragen mij fluisterend
of zij mij niet tot last zijn en soms ergens mee kunnen
helpen.
Andere voorvaderen wisten zich met de dood geen raad
en met geboorte evenmin,zij zagen in een pasgeboren kind
een gestorven voorvader. En het verwarde geloof dat
zij stichtten spookt sindsdien door onze genen;
mijn onderburen hebben mij toevertrouwd te zullen en willen
reïncarneren in een diersoort met zachte zeden, in bijen.
...

Prachtige wat afgezakte kont.
Zij is zo prachtig. Zij maakt gek
de blinde in de nacht.
Met mijn pikkie, beste mevrouw, fikkie
steken in je kut
in je oor fluisteren
liefde moet maatconfectie zijn
ga je dan mee. Ik maak je een winterjas een zomerjurk
die je precies zal passen.
Eerst jou een vuurtje vragen.
...

krksh
krksh
krkshkrksh
krksh
(Ooien, ooien komen jullie?)

(geiten, geiten komen jullie?)
gtshgtsh
gtshgtshgtshgtsh
gtsh
gtshgtshgtshgtsh

(Kom je, koe?) haash
haashhaash
haash
haash

(Poes) bshbsh
bshbsh
bsh
bshbshbsh

(Verlangde ze van de hond
laat los loop weg
snerpte ze)
è-dèb!
è-dèb-èdèb!
è-dèb!
...

Eens kreeg ik dit visioen: in een spelonk
eeuwen voor Christus pijpt
lijdzaam een tempelprostituee
een hogepriester, ogen fonkelend in het donker.

Vanavond keek ik naar een darwinistische documentaire
op Discovery Channel en hoorde een huichelachtige zin.

In een andere tempel is een nadere tekst gevonden.
Zes wetgevers zijn reeds geslacht.
De hogepriester weet dat ook hij zal worden
geslacht: op de verkeerde god gegokt, op een god
zonder lichaam.

De dood, luidde de zin,
is de prijs die wordt betaald
voor het hebben van seks.
...

- En, wat zien we?
- Een konijn natuurlijk!
- Een konijn. En?
- En? Ik zie een konijn.
- En tegelijkertijd een…?
- Konijn zegt ik toch!
- Eend.
- Eend?
- Oren snavel zie je wel?
- Ik zie alleen een konijn.
- En een eend.
- Een konijn!
- Eend!
- Konijn!
Konijn konijn konijn!
...

Soms besluit een vrouw te gaan liggen op bed
en op te staan wanneer zij weet wat er scheelt,
onder woorden heeft gebracht wat haar
aan het onthechten is, waar
waar een kloof ontstaat.
Soms staat de vrouw na een minuut op. Blijft ze liggen,
een uur. Soms een halve dag.

Soms komt een reiziger aan in een stad
die hem om een of andere reden verbijstert.
De zeden van haar inwoners, de praal, lichtval,
het ritme voedsel is het de tongval er is iets dat alles
op een bepaalde manier bestemmingloos maakt -
de reiziger besluit de stad te verlaten wanneer hij
de stad begrijpt. Dit kan jaren duren. Soms komt hij
er nooit meer uit.

Soms besluit een kind naar foto's te kijken van zijn moeder
tot het weet wat voor vrouw en waarom.

Een mysticus en zijn god. Een schilder en zijn model.
De schilder vindt een manier om het zwijgend te vertellen
of wordt waanzinnig. Jaren later treft een
herder het stoffelijk overschot aan van de mysticus.
...

Dronken pubers leggen 's nachts
in een uithoek van het universum
een nagebootst prehistorisch dorpje in de as.

Tropische temperaturen. De meubelboulevard,
uitgestorven. Wie naar de kust is gevlucht
noch naar een themapark, legt overdag

in zijn achtertuin zijn wapens af
en gaat liggen, languit en onbevreesd.
De kille huistiran in zwembroek ontdooit,

slaat de tweeling gade, niet langer geërgerd,
verbijsterd door hun gelijkenis, ontspant
diepzuchtend zijn droomspier, sluit verstrooid

zijn ogen. De linkertweeling, de rechtertweeling,
naakt naar insecten in struiken op jacht, verbeten
kreetjes van verbazing, onverstoorbaar.

Andere tuinen brengen een soevereine schaterlach,
kleuterpop, hondengeblaf, een radiostem die zegt
‘dat de verdachte heeft gezegd

dat hij zijn vader met een kruisboog een ballpoint
in het oog heeft geschoten'. Goedlachs komt moeder
in bikini uit de keuken, haar zenuwen zonder hulp

de baas vandaag, een roerloos dienblad met twee glazen ijsthee
en twee groene limonade op één vlakke hand. Zich verheugend
op de herinneringen alvast, schrikt ze haar wederhelft

met de zachtste mondkus wakker - en vader vuilbekt niet
ditmaal maar richt zich glunderend uit zijn ligstoel op,
fluistert ‘moet je eens horen' in moeders oor,

verdwijnt de wijd openstaande vesting in.

Laat het lot maar jojoën, wisselvalligheden komen en gaan,
vandaag zijn zij nergens bang voor, de thuisblijvers,
vredestichters, blijmoedige karikaturen - hoor,

uit de hobbykamer van de huistiran klinkt
het geluid op van een kabbelend beekje.
...