Μια Σκιά Poem by THEODOROS MANTAS

Νύχτωσε και 'χω κρύο στην καρδιά
δίχως να 'χει έξω χιόνια και παγωνιά
Είναι που λείπεις και είμαι μια σκιά
που τα βράδια πίνει μα δεν ξεχνά.

Τώρα που χαίρεσαι ξένα φιλιά
κι ΄σαι αφημένη σε άλλη αγκαλιά
να θυμάσαι ότι είμαι πια μια σκιά
που πονάει για Σένα που αγαπά.

Κι αν μια στάλα από βροχή ξαφνικά
σου φέρει ζεστασιά μες στο κορμί
είν' το δάκρυ μου που 'γινε φωτιά
γιατί μου ΄χεις κάψει την καρδιά.

Ξέρω ότι είναι πια πολύ αργά
να γυρίσω το χρόνο μια σταλιά
να φιλήσω τα χείλη που ποθώ
να φωνάξω το πόσο σ' αγαπώ.

Δώσε μου μια τελευταία μαχαιριά
και κόψε του έρωτα σου τα δεσμά
δεν αντέχω πια να 'μαι σκιά
που πίνει τα βράδια μα δεν ξεχνά.