Πώς χάραξαν το πέρασμα αόρατοι εργάτες
βροχάρια κι αγριοκάτσικα που σμίλεψαν τα βράχια
εκεί οπούσαν σύννεφα, κι αγγέλοι στρατολάτες
σε πέτρινες βουνοπλαγιές και γκρίζα καταράχια;
Ανέβαιν' ο μηχανικός κι ο τρίτος καπετάνιος
μαζί ανεμοδέρνουνταν σ' ανήλιαγη πορεία
μα βήμα βήμα βιάζουνταν, κυλούσ' ο χρόνος δάνειος,
για τ' ουρανού το ξάγναντο και την αβερταρία.
Οι Ορεάδες έφευγαν στο φύσημα τ' αγέρα,
γιά ήταν σύννεφα που σβούν στου άπειρου τα χάη;
Του γρανιτένιου ορχηστρικού, τραγούδαγε φλογέρα,
κουρελιασμένη έγνεφε σημαία στα πελάη.
Μικρές σταγόνες ρίπιζαν χιονόνερο κρυστάλλι,
το φορτηγό δυό χρόνους πριν, φουντάρησε αρόδου
στο κέρινο των αστεριών, στης νύχτας την αιθάλη,
σειρήνες ύμνουν προσωδή στον είσπλου της διόδου.
Ανέβαιν' ο μηχανικός κι ο τρίτος καπετάνιος
μαζί ανεμοδέρνουνταν σ' ανήλιαγη πορεία
μα βήμα βήμα βιάζουνταν, κυλούσ' ο χρόνος δάνειος,
για τ' ουρανού το ξάγναντο και την αβερταρία.
Looks good! but don't understand anything without translation.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
...πόσο όμορφα στιχοπλέκει τόσο υπομονετικά ο ίαμβος του Ποιητή! ο τρίτος καπετάνιος και ο χρόνος δάνειος δίνουν τόσο εξαιρετικά τεχνική ομοιοκαταληξία...! ...ο είσπλους της διόδου...τόσο εύηχες, λαχταριστές της γλώσσας μας λέξεις, γεμάτες δροσερά λ και δ να ανοίγουν δρόμους! ! ...του γρανιτένιου ορχηστρικού τραγούδαγε φλογέρα με τα τόσο λατρεμένα μου ρ να κάνουν τις διαλεχτές λέξεις του Ποιητή να τραγουδούν τόσο εύηχα οι ίδιες ! ! ! ...το πού και το πώς αντλεί όμως ο Ποιητής τα θέματα του, παραμένει για μένα γοητευτικό μυστήριο..! ! ...Σε ευχαριστούμε Γιώργο για άλλο ένα ακόμα ποίημα σου που στάζει λυρισμό και νοσταλγία, γραμμένο στην αγαπημένη Ελληνική γλώσσα μας...