Θυμάμαι... Poem by Sofia Kioroglou

Θυμάμαι...

Θυμάμαι το φως σου.
Σε έλουζε μακάρια.
Μάλλον κάποιον Άγγελο κοιτούσες.

Δυό μάτια πολυέλαιοι έκαιγαν το ΤΩΡΑ
σαν αστραπές στιγμιότυπα
σκηνές η ζωή ενός λεπτού.

Κοιτούσες αλλού
μα εγώ σου φώναζα ''Μην φύγεις'.
Δεν άκουγες.

Τα λόγια που δεν μπόρεσες να μου πεις
ακόμη ψελλίζω μονάχη
μπροστά σε μια φωτογραφία
ελπίζοντας να ανταμωθούμε πάλι.

*Αφιερωμένο στον πατέρα μου που αναχώρησε στο Επέκεινα.

Θυμάμαι...
Friday, November 27, 2015
Topic(s) of this poem: death
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
A poem about me dad who is now in the right hand of the power of God.
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success