Α ~ Τζοκόντα Poem by Lionara S.t.m.o.l

Σε έναν πίνακα έκρυψε το πνεύμα όλης της Γης
Ντα Βίντσι ο πολυμήχανος δίνει μήνυμα ζωής

Τέσσερα χρόνια πέρασαν, το άπειρο για να δώσει
Την Μόνα Λίζα έστησε να παριστάνει το «Α»
Αρχή είναι του αλφάβητου, νέας αρχής πορεία
Την έντυσε στα καφετιά, στου χώματος το χρώμα
Διάφανο πέπλο αντοχής, ψευδαίσθησης το θαύμα(*maja)
Μαύρη σάρπα στους ώμους, τον κίνδυνο να νιώθει
Μπούκλες μαλλιά ελικοειδή, σοφής αναλογίας (φ)
Έχει το κούτελο πλατύ να δείχνει ευφυΐα
Τα χέρια της στηρίζονται σε ένα βουνό βιβλία
Τα σταύρωσε για άμυνα, στου κόσμου την κακία
Το πρόσωπο είναι άκαμπτο, ο κόσμος θέλει μάσκα
Να κρύβει όλα τα μυστικά που φαίνονται στα μάτια
Θυμίζει αρχαία Δήμητρα, θυμίζει Παναγία
Θυμίζει Μεγάλη Μητέρα, των Ρωμαίων λατρεία
Μα έχει το χαμόγελο της Αγίας Άννας
Γέννησε και πέθανε και ξαναζεί για πάντα
Δεν θα την πάρουνε ποτέ κάτω αυτά τα χρόνια
Τρόπαιο κορδέλα την φόρεσε, στριμμένη σαν το φίδι

Έρως η δύναμη ζωής, στου κόσμου το παιχνίδι
Το φόντο είναι ομόχρωμο, προέκταση του κορμιού της
Δείχνει σε σμίκρυνση, τι κρύβει η ψυχή της…
Άφησε στη λήθη της, τα βράχινα τα κάστρα(στην κορφή του κεφαλιού)
Τα νέφη που της κρύβανε της γνώσης τα παλάτια(νεφελώδης ουρανός)
Μαρμάρωσε τους λέοντες, να μην την φοβερίζουν(αριστερά μαρμαρωμένο λιοντάρι)
Τα χώματα τα μέρωσε, νιότη να μυρίζουν
Γεφύρωσε ορίζοντες να μην την βασανίζουν(δεξιά μικρή γέφυρα)
Πεπερασμένο κι άπειρο τα ένωσε να μοιάζουν
Όλα τα ταξιδιάρικα ποτάμια μονοπάτια
Οδήγησε λικνίζοντας στης θάλασσας τα βάθυα
Νερά η γνώση έτρεξε, ορμητικά στη γή της
Σε κοιλάδα θάλασσας γαλήνια να ξαπλώσει
Ηρεμία και δύναμη ζωής, έχει πολλά να δώσει
Ω! Σύνεση η λατρευτή, της πείρας θυγατέρα
Σιωπή! Απέραντη συγκίνηση στο άπειρο κυλάει
Είναι οι γυναίκες όλες μαζί, που βρέθηκαν σε μία
Είναι το αιώνιο θηλυκό και σας χαμογελάει…

*maja: Σανσκριτική λέξη που συνήθως μεταφράζεται ως ψευδαίσθηση