Είσαι ένα γάλακτος παιδί
σε κοινωνία υλιστική
γεννήθηκες και τρέχεις.
Δίχως καμία υπομονή
θέλεις δύναμη και χλιδή
με ορμές να υπερέχεις.
Καμιά χαρά τους δεν μπορείς
κλέβεις, ρημάζεις, παραβατείς
κακό όλο επιλέγεις.
Κάθε σου κύτταρο κελί
σου επέβαλαν καλό παιδί
να ΄σαι κι ας μην αντέχεις.
Μα σαν Μπετόβεν συ ακούς
χαίρεται ασύνειδα ο νους
Παράδεισο αναμένεις.
Τι είναι καλύτερο λοιπόν;
Να επιλέγεις το κακό;
Η να σ΄ επιβάλουν το καλό;
Ως πορτοκάλι κουρδιστό
τον εαυτό δεν έχεις
κι ελευθερία γυρεύεις.