ರಾತ್ರಿಯ ಕನಸು Poem by Praveen Kumar in Bhavana

ಬೆಳಕು ಮಬ್ಬೇರಿ ಆಕಾಶ ಕೆಂಪಾಗುವಾಗ,
ಬಿಸಿಗಾಳಿ ತಂಪಾಗಿ ರಕ್ತ ರಂಗೇರುವಾಗ,
ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗುವುದು, ಉದ್ದುದ್ದ ನೆರಳು ಹಬ್ಬುವುದು;
ಏನೇನೋ ಭೂತಗಳು ಭೇತಾಳವಾಗಿ ಮೇಲೆದ್ದು
ಶುಭ್ರ ಬೆಳಕಿನ ಬದಲು ಬಣ್ಣದ ಬೆಂಕಿ ನಾಲಗೆ ಚಾಚಿ
ನನ್ನನ್ನು ನುಂಗಿ ಮನೋವಿಕೃತಗೊಳಿಸುವುವು;
ಬಿಳಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ತೊಯ್ದಿದ್ದ ಮನಸಿನ ತುಂಬ
ರಂಗು ರಂಗಿನ ಹುಚ್ಚು ಕಾಡ್ಗಿಚ್ಚು ಹಬ್ಬಿ
ಕಂಡದ್ದೆಲ್ಲ, ಕೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲ, ವಕ್ರವಕ್ರವಾಗುವುವು.

ದಿನವಿಳಿದಂತೆ ಕುಗ್ಗುವ ಚೇತನ ತೂಕಡಿಸಿ
ಮಂದ ಸುಖದ ಅಚೇತನಕೆ ಬಾುಬಿಟ್ಟು
ರಂಗು ರಂಗಿನ ಗುಂಗಿನಲಿ, ನಿದ್ರೆಯ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ
ಪರದೆಗಳ ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ಗೊರಕೆ ಹೊಡೆಯುವುದು;
ಬಳಲಿದೆ ಮೈಮನಸು ಗರ್ಭಗುಡಿ ದೀಪದ ರೀತಿ
ಮೆಲ್ಲ ಮೆಲ್ಲನೆ ಉರಿದು ಸುಖದ ಪರಿಸರ ಹಬ್ಬಿ,
ಅದು ದಿನದ ಬೆಳಕೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುವುದು;
ಗೋಡೆಗಳ ಹೊರಗೆ ದೂರ ಧಾವಿಸುವ ಬೆಳಕು
ಮರೆಯಾಗಿ ಮಬ್ಬು ಸುಖವಿಟ್ಟು ಕತ್ತಲು ಕವಿಯುವುದು.

ಎದೆಯ ಬಿಸಿಯುಸಿರು ಹಿಮವಾಗಿ ಘನೀಕರಿಸಿ,
ಶೀತ ಮೈಯೇರಿ, ಸನ್ನಿಪಾತದಿ ಮೈಮನ ನಡುಗಿ,
ಒಳಗಿದ್ದ ವಿಕಾರಗಳು ಭ್ರಮೆಯಾಗಿ ಮೇಲೇಳುವುವು;
ಕತ್ತಲಿನ ಲೋಕದಲಿ, ಭ್ರಮೆಯ ಮಬ್ಬು ಸಂಜೆಯಲಿ
ಸತ್ಯಮಿಥ್ಯಗಳ ಅರೆಬೆಂದ ಮಸಾಲೆಯ ನಡುವೆ
ಹಳಸಿದ ಹಣ್ಣಿನೊಳಗಿನ ಹುಳದ ಸೀಮಿತ ಸುಖ ತೃಪ್ತಿಯಲಿ
ಬೆಳಕು ಲೋಕದ ವೈವಿಧ್ಯ ವೈಶಾಲ್ಯಗಳ ಮರೆತು
ನೆಲದಲ್ಲಿ ತಲೆಹುದುಗಿ ಮೈ ಮರೆತ ರಾತ್ರಿಗಳು
ಒಡೆದು ಮತ್ತೆ ಬೆಳಕು ಒಳ ತೂರುವುದು ಎಂದೋ?

ಅಜ್ಞಾತ ದಿಗಂತಗಳಾಚೆ ದಿವ್ಯ ಬೆಳಕಿನ ಧಾರೆ
ಭಾವನಾದ ರಾಗ ಚಿತ್ರಗಳಾಗಿ ಕತ್ತಲೆಯ ತೂರಿ
ಬರುವ ಹೊಸ ಮುಂಜಾವಿನ ಮೈಪುಳಕ ನೆನಪಿಸುವಾಗ
ಮೈಚಳಿಬಿಟ್ಟು ನಾನು ಕಿಡಿಕಿಯಾಚೆ ಇಣುಕುವುದುಂಟು;
ಹೊರಗೆ, ಕಿಡಿಕಿಯ ಆಚೆ, ಹೊಸದಿನದ ಕುರುಹುಗಳುಂಟು,
ಮೂಡಣದ ಮೋಡಗಳು ತಿಳಿಯಾಗಿ ಬಿಳಿಯಾಗಿ ಹೊಳೆದು
ಹಕ್ಕಿಗಳ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಕಲರವವು ಹೊಸತಾಶೆ ಪ್ರತಿಫಲಿಸುವಾಗ
ಕವಿದಿದ್ದ ಮಬ್ಬಿನ ರಂಗು ಕನಸುಗಳ ಪರೆಯೊಡೆದು
ಎದ್ದೇಳುವೆನು ನಾನು ಹೊಸ ಬೆಳಕಿನ ಹೊಸ ಲೋಕಕ್ಕೆ.