Γέμισε δούλους των τυράννων τούτη η πόλη
από επίγειες ηδονές άθλιοι όλοι.
Φτωχοί και άπληστοι για δόξα και για χρήμα
και αθλιότεροι οι άρχοντες. Τι κρίμα!
Φόβοι τους κάνουν να σφαδάζουν, να πονάνε.
Λυπούνται, χαίρονται, τη γαλήνη τους ξεχνάνε.
Λείπει η γνώση, την ψυχή βαθιά να βλέπουν…
Έχουν την μάθηση μόνο για να υπερέχουν
όχι στο ύψος της ψυχής που δίνει αξία
αλλά σε χρήματα και σε κενοδοξία.
Είναι απαραίτητη η πλούσια εμπειρία
για να γευτούν υπέρτατη ευδαιμονία.
Σοφία για πληρότητα με ουσία!
Φιλαργυρία, φιλοδοξία, φιλοσοφία.
Τότε αξίζουν το κλειδί, την πόλη για να αλλάζουν,
τον «Ορθό Λόγο» να ‘χουν, να εξουσιάζουν.
Νόμους να γράφουν να εφαρμόζουν τα παιδιά τους
με ορθό πολίτευμα να αξίζουν τα φτερά τους.
[Εμπνευσμένο από την «Πολιτεία» του Πλάτωνα]