Μπλεχτήκανε τα νήματα, που δένουν τους ανθρώπους
Τα πάθη τους μπερδεύτηκαν, των ζώντων και νεκρών τους
Το ανθρώπινο το δίκαιο, λάθος βγάζει τους φταίχτες
Αθώων οι Ερινύες τους, τους έκαναν ικέτες
Οι ένοχοι λογίζονται στον κόσμο νικητές τους
Αθώε μη μαραίνεσαι και βάστα την σιωπή σου
Θα ΄ρθει ώρα το μένος τους να δει το θείο δίκιο
Πίστη δείξε σε ανώτερη, στη θεία ισορροπία
Ακούει την ικεσία σου, του ψεύτη τη θυσία
Την κάθε Ερινύα σου, την κάνει Ευμενίδα
Όταν εχθροί, χάνουν εχθρό, ξερνάνε το φαρμάκι
(Εμπνευσμένο από την τραγωδία «Ευμενίδες» του Αισχύλου)