τα χείλη μου φιλούν το αχάρακτο μέτωπο
πάνω από τις γαλήνιες λίμνες των ματιών
και ρουφώ αχόρταγα το είναι σου
ωσότου σε χορτάσω θα είμαι εδώ
πράγμα δύσκολο όσο ρέουν τα κόκκινα
μυστικά αιώνων κάτω από το δέρμα
και πατώ τον εγωισμό μου απέναντι στα βουνά
αφομοιώνομαι στα ρέματα και στα δάση
σπέρνω την Αγάπη μου γύρω ν΄ αναστηθούν όλα
πόσο μικρός αισθάνομαι στα έργα της μεγάλης Αγάπης;
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem