મોતના નગારે બદલે
જીવન
આત્મચિન્તક
આયુષ્યની અવધી
કાળ ના હાથે તે
શેનો ગર્વ
એક અમર મૃત્યુ જ
મારે સૌને
બેમોત મોત
ન કોઈ સમાધાન કરતું અક્કડ રહે
મોત
હાડકા બળે લાકડે
ઘાસે વાળ ને
ચિત્તે રાખ
લાચારે કાળ ચાલતું
આગળ દોડતું તે
મ્રત્યુ
નીન્દ્રાએ પોઢેલ
ચિતે શરીર
ન ખતરો કોઈ
મૃત્યુ પથારી પર
પ્રણય રોતું
આંસુ ભટકે
વ્યસ્ત સ્વપ્ને સુખી
હકીકત ભૂલી
રહે મોતથી
ધની શકે રાખી ભાડે
મોત તો સૌ
ગરીબ ધની
અંતિમ રીપોર્ટ બને
જ્વાળામુખી તે
મોતનો
જ્યોતિ ય ન ભાળે
એકેય કિરણ
જીવન અંતે
લાચાર દુનીયે ભટકે
જીવ એકલો
બે મોતે
ભવિષ્યના સૌ સ્વપ્નો
કાકડભૂષ થતા તે
મોતે
મૃત્યુની સય્યે સુતેલ
તે શોધે
પ્રેમનો સહારો
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem