Boustrofedonisch Poem by Madrason .

Ik ben de runenlezer
van de dag
en zag zeer diep gegraven
al dat wat niet
of te nimmer mag
je moest eens weten
met een brede lach
ik schaterde luid diep
van binnen
buiten zinnen
wat 'ik' denken kon
zo als de boer zijn
sporen voert
de teugels strak gesnoerd
zijn veulen vermolmt
in de natte aarde
de voren zijn de sporen
de letters voor
het aren lezen
het aren moede
gemis aan de
seizoenen
en aan haar
warme lippen
hete adem
onzinwoordjes
haar pareltjes geregen
zijden koordjes
en haar smoortjes
ik ben de runenlezer
van de dag
geplaagd door ongevraagd
belast, betast, bejukt
ik ga gebukt beplukt
onder de zielenvrachten
heb geen verweer
zozeer intrinsiek
ik ben niet ziek
maar grif mijn eigen staven
de tralies van
een mensenkind
dat ik ooit
moet begraven
of Het ooit vind
en God nooit
vond alsof hij blind
ik wil niet statisch zijn
verdronken aan de pijn
maar dat men staat
op mij kan trekken
maar twijfel of
dat ooit nog lukt
ik ga onder de Mis
gebukt de aflaat
en sacrale zegen
de degen
der gerechtigheid
en kan er niet
meer tegen.


Madrason 06-03-2013
*****************